Pinczer Średni to właściwie bardzo stara rasa, przedstawiana na wielu obrazach. W wiejskich gospodarstwach na obszarze Niemiec był on niegdyś do tego stopnia rozpowszechniony, że zupełnie się o niego nie troszczono. Dopiero gdy pod koniec XIX wieku popularne stały sie wystawy psów, opracowano wzorzec rasy.
Jej nazwa pochodzi od angielskiego słowa "to pinch" (czyli łapać, chwytać), lecz pinczer nie jest wcale psem ostrym, lecz wspaniałym, łatwym do utrzymania towarzyszem i czujnym, choc nieco hałaśliwym stróżem.
Jest on niezwykle inteligentny, wierny, żywy i łatwy do wychowania - o ile tylko będzie traktowany przyjaźnie, sprawiedliwie i z cierpliowścią. Swoim eleganckim wyglądem przypomina dobermana, który jednak został wyhodowany znacznie później.
Pinczer jest psem myślącym - stąd jego umiejętność rozwiązywania stawianych przed nim zadań - i bardzo nieufnym w stosunku do obcych, więc już od wczesnego szczenięctwa należy go podawać socjalizacji.
Jest niezwykle aktywny, potrzebuje dużo ruchu i doskonale nadaje się do agility. Jako że jego instynkt łowiecki jest słabo rozwinięty i łatwo można go pohamować, z powodzeniem może on uczestniczyć w przejażdżkach konnych.
Pinczer średni nie zdobył sobie szczególnej popularności, choć w pełni na nią zasługuje.
Jeżeli chodzi o charakter, powagę, rozmiary ciała i łatwość pielęgnacji, jest niemal ideałem - zakładając oczywiście, że coś takiego w ogóle istnieje.